Oyku (1)

Gunun yorgunlugunu omuzlarinda hissettiginde saat coktan sekize geliyordu.

Kirmizi isikta durdugu anda kendisi gibi omuzlari dusmus insanlarin yaya gecidinden gecisini izlemeye basladi.

Kiminin elinde muhtemelen ogle tatilinde buyuk bir lezzetle yedigi ogle yemegini barindirmis sefer tasi vardi.Tekrar evlere dagiliyordu sefer taslari, ozlemle bir sonraki gunun ogle yemegine kavusmak icin.
Tipki onlari tasiyan yorgun ve bos bakisli insanlarin biraz dinlenip bir sonraki gune hazirlanmak icin yuvalarina dagildigi gibi.

Kendi aracinin onunde kucuk bir kamyonet, sag caprazinda 20lik konteyner tasiyan bir TIR vardi.

Az once kornayla selamlastigi arkadasinin arabasi sol dikiz aynasinin olu noktasinda olmaliydi.

Ne hos selam verirdi o sakin ifadeyle her zaman; ilk iki parmagini havaya kaldirip yuzunun yarisiyla hafif yandan gulumserdi sicacik.

Ici isindi dusununce.

Donup bakmaya calisti bugun son bir kez yandan gulumseyen bu yuzu gormek icin, emniyet kemeri izin vermedi.

Tekrar TIRa cevirdi basini; o kadar yakindi ki TIRa, aracin uzerindeki yipranmisligi gosteren tum darbeleri, kararmis olan havaya ragmen en ince detayina kadar gorebiliyordu.Uzerindeki konteynerin numarasini ezberlemeye calisti niyeyse, MSC 83418, MSC 83418…

Ritmik bir rakam degildi unutmaya karar verdi.Egilip TIR’in altindan “diger seritte parketmis araclari gorebilir miyim?” oyunu oynadi kendi kendine. “Kim bilir ne var konteynerin icinde?Acaba ne var” diye dusundu..

Sonra “amaaann bana ne” diyerek seslice, kendisine mesainin bittigini hatirlatti.”Off amma uzun yandi bu isik” dedi yine seslice kendisine sanki arabada baskasi da varmis gibi.

Emniyet kemerinin izin verdigi kadari ile surucu koltugunda kucucuk gerindi.Sirtindan gelen tikirti seslerini serbest birakmak iyi gelmisti sanki.Omuzlari ile koltukta kucucuk bir kivrandi.Rahatlamisti bir nebze…

Radyoda devamli dinledigi kanali actigi sirada gozu yukarda dikiz aynasina takildi, elini radyodan cekmeyi bile unutarak goz bebekleri buyudu!!!

Aman Allahim bu ne hizdi, bu gelen buyuk aracin hizi inanilmaz bir hiz… duran araclara dogru gelen… kendisine mi dogru? Yok yok sagdaki seritten aman!!!! AMAN!!!

GUMMMMMMM sesi gelmeden once gozlerini simsiki yumdu sanki gozleriyle duyuyormus gibi sesleri gozlerini yumuvermisti sim siki…

Kontrolden cikan arac sag caprazindaki konteyner tasiyan TIRa vurmustu ve adeta sofor mahali patlamisti darbenin siddetiyle!

Ortaya cikan toz duman icinde carpan aracin sofor mahalinin icini gorememisti ancak patlamanin hemen sonrasinda duydugu kirilma sesi ile merakla gozlerini actigi icin uzun aracin on bolumunun nasil balon gibi sistigini sonra buzuldugunu gorebilmisti.

Sonrasi agir cekim bir film gibiydi, korkmaya bile zaman bulamamisti.

Carpmanin siddeti ile ondeki TIRin uzerindeki konteyner yerinden kurtularak yavas yavas yerinden oynamaya baslamisti bulundugu seride dogru… cok yavas… ve cok agir… MSC 83418!!! Okumadi; aklindan soyledi!!!

Simdi ezberlemis oldugunu farketti ne tuhaf ; gozbebekleri buyuyerek izlerken saniyeler veya saliseler geciyordu sadece! “Simdi” dedi kendi kendine “O zaman simdi!”; tuhaf bir sakinlikteydi bedeni, sadece izliyordu saliseleri her biri bir saat tadinda yasarken, ve koca 20lik konteyner aracinin uzerine dogru akarken…

Biricik kuzusu geldi aklina hemen, ve haberi aldigi anda bogulacagi goz yaslari… saniyelerin salisesinde aglamaya calisti kuzusunun yerine; “yoo hayir simdi degil” dedi bu sefer haykirarak!

Kararliydi dokulebilecek tum goz yaslarini simdiden bitirmeye, sonradan dokulmesin diye!

Aglamaliydi derhal!