Kimi zaman 2 dakikaya bir omur sigdiriyoruz nefessiz soluksuz ama buyuk bir keyifle; kimi zaman da yoruyor bizi yasam annesini emmekten yorulan bebe gibi boyle uyuyup kalmak hic uyanmamak istiyoruz...
Yasam bazen bize ne kisa sureler icinde o kadar cok sevinc, heyecan, endise ve uzuntuyu sunuyor ki; gulsek mi aglasak mi yazsak mi yok yazmasak sadece okusak mi.. yok yok en iyisi bisiy yapmasak uyuyarak kendimizi imha mi etsek... birbirine karisiyor tum inis cikislar...
Bazen gulerken aglatiyor, bazen de aglarken gulduruyor bizi hergele yasam!!!
..........
Yine bir tatilin sonu; yine ozlemle beklenen ozlem dolu tatilin sonu; yelkeni acmak lazim ekmek teknesine dogru...
Donus yoluna atacagimiz yarinki ilk adimimizda aklimizda yine kisacik ama o kadar da up uzun memleket hasreti giderdigimiz gunler... ve kaleme alacagim bir suru bir suru her duygudan ani...
2 comments:
Selam canımcım,
Ne kadar güzel anlatmışsın yine. HArikasın. Sevgilerimle...
Post a Comment