Gunaydin sevgiliye gunaydin...

Bu sabah kulaklarimda bu namelerle uyandim :

Yüzün güllerden ince, sesin bülbülden tatlı
Gülüşün gonca gonca, neşen altın katlı

Günaydın sevgiliye günaydın, gönül aydın, günaydın
Dalında biteviye şakıyan ben olaydım

Açarken şen duygular içimin bahçesinde
Gülümsüyor arzular şarkımın nağmesinde

Günaydın sevgiliye günaydın, gönül aydın, günaydın
Dalında biteviye şakıyan ben olaydım...

Sevincle gozlerimi bir actim... kendi evimdeyim, ablamla paylastigimiz cocukluk odamizda degil...
Ve kapi yari aralik degil, babamin sadece basinin gorundugu resim de yoktu...

Yine de yuzumdeki kocaman gulumsemeyi tasiyamayan yatagim atti beni disari; asagi geldim mirildanarak, elimde bir fincan kahve, erken sabahin sessizligini dinlemeye basladim kuslarin civirtilarina nispet; hala kulaklarimda o melodi ve nagmeler babamin neseli sesinden "Günaydın sevgiliye günaydın, gönül aydın, günaydın; Dalında biteviye; biteviye şakıyan ben olaydım..."

Senelerce babasinin sesinden bu guzel sarki ile uyanmis olmanin zenginligi ve halihazirda ozlemi ile mi yoksa sabah serinliginden mi bilemiyorum, kucucuk bir urperdim...

Kahve fincanini birakip kendimi kollarimla sardim...

Ben sevgi zenginiydim...



(Sarki Makam : Hicazkar
Beste : Sadettin KAYNAK)