Bir cocuga sicak bir tas corba vermekle veya yumusak bir yatak, guvenli bir cati, uyku oncesi sicacik bir sarilisla yahut paranin satin alabilecegi en iyi okullarda okutmakla ona karsi gorevimiz yerine gelmiyor.
Uzaginda, otesinde, daha da gelecege yonelik gorevlerimiz var onlarla ilgili...
Hicbirinizin cocugu sizin cocugunuz degil.Onlar benim de cocuklarim.
Benim kurabiyem de sizin cocugunuz.
Hic dusundunuz mu yasimizi yolumuzu aldiktan sonra varliklarini farkettigimiz sebebini tanimlayamadigimiz cocukluk travmalarimiz bizi ne kadar cok konuda yetersizliklere, basarisizliklara surukluyor ve taa bilmemne yasinda onlari halletmek icin kendi uzerimizde calismamiz gerekiyor?
Anne babalarin en cok yaptiklari hatalardan birisi, kendileri dunyaya karsi nazik olmaya calisirlarken cocuklarina HAYIR demeyi ogretmemek, ogretememek oluyor.
Bir cocugun hayir deme yetisini bloke etmek, o cocugu omur boyu ozurlu birisi haline getirmektir.
Hayir diyemeyen cocuk, bir yetiskin oldugunda duygusal vampirlerin agina duser.
Buyumus bu cocuk, cocuklukta hayir demeyi ogrenemedigi icin her daim diger kisilerin duygularini incitmekten korkar. Bir baskasina bagimli olma istegiyle dolup tasarken hep icinde terk edilme ve ayrilma korkusu var olur.
Cezalandirilma korkusu bu buyumus cocugun icinde her zaman bulunur, bir baskasinin ofkesi veya mahcup edilme korkusu prangalar gibi ayaklarina yapisir.
Kotu ve bencil olarak elestirilmekten her zaman korkar bu buyumus cocuk...
Fazla kati ve elestirel vicdani bu buyumus cocugun, gercekte suclu olmadigi konularda bile kendisini suclu hissetmesine sebep olur...
Hep tartistigimiz kotulukleri icinde barindiran ve her daim barindiracak olan bu dunya ile mucadele edebilmeleri icin ne olur cocuklarimiza;
"Hayir"
"Ayni fikirde degilim"
"Olmaz"
"Yapmayacagim"
"Sunu kes, bana saygisizlik yaptigini hissediyorum"
"Canimi acitmaya hakkin yok, cezalandirilman icin gerekeni yapacagim?
"Bana el sakasi yapmandan hoslanmiyorum"
"Bu yanlis"
"Bu kotu"
"Yanimdan su anda uzaklas"
demeyi ogretelim... Hic bir zaman, hic bir yas gec degil..
Sizin cocuklariniz benim, benimki de sizin cocugunuz unutmayalim.
Emanetlere elimizden geldigince bilinc verelim.
7 comments:
doğru...
bir insanın hayır diyebileceğini bu durumun karşısındakini kırsada kendisi için zaman zaman gerekli olduğunu ve bunun bir insanı çoğu zaman kötülüklerden de uzak tutabileceğini ben kendi kendime 24-25 yaşlarında üzülerek hırpalanarak ve acı cekerek öğrenmiştim.Çocuklarınıza lütfen karşısındakine zarar verici olarak değil ama kendi haklarını korumak için hayır diyebileceklerini gerekirse insanları kaybetmekten korkmamaları gerektığını(hayatta herkes sızı sevmek zorunda değilki)
öğretin ,öğretelim.Tamamen katılıyorum
oğlum benden kopup sosyalortamlara kendi dahil olduğu ilk andan beri sürekli konuştuğum konular bunlar onunla. aslında yüzümüzdeki endişeden bile anlam çıkartan çocuklara sokağı, bilinmeyeni, yabancıyı bu kadar öcü göstermek iyi mi, bu dengeyi nasıl tutturmalı diye de çok kafa patlatmışlığım var. bu da çok önemli.
tabiat ana..
canimsin :)
ay elektra zor olan bu ya!
hem psikopat yapmican cocugu, hem de hayir demeyi ooretcen..
ama basariliyo..
sana soz veriyom..
denemeye devam et!
Bende hiç hayır demeye alışık olmayan biri olduğum için oğlumada bunu aşılayamıyorum sanırım . Neyseki babamızın uyarıları ile düzeltiyoruz yanlışlarımızı. Kesinlikle katılıyorum gerektiğinde hayır demeyi bilmek gerek.
Sevgili mutlu kadin,
Bu kesinlikle pratik isi.
sana soz veriyorum insanlar pratik yapa yapa aliskanlik olusuyor..
sevgimle kalasin
hep mutlu kalasin
KATILIYORUM. benim oğlum da yaşıtları arasında fazlasıyla uysal. ben de bunu kırmak istiyorum. ama tam olarak nasıl yapacağımı bilmiyorum. istiyorum ki kendi düşüncesi ve fikri oluşsun.
Post a Comment