rahmetli.
Her hafta sonu izmire gidemiyorduk.
cogu zaman daha cok bursaya gidiyorduk anne kucagina ihtiyacimiz oldugunda.
Canimin cani benim canimin ici.
Kuzumun anasi da ooleydi civcivimin annesi de oole.
Kuzumun annesi benim kizim onun kizi ayirmazdi.
Kendi kizi gibi beni de yikar paklar, utumu yapar... gonderirdi tekrar bizi okula. Kizina sarildigi sefkatle bana sarilirdi kuzumun rahmetli annesi ve rahmetli babasi. Ben onlara da anne ve baba derdim.
Cok mutlu olurlardi.
Ruhlari sad olsun kuzucum.
2 comments:
Kuzu , canının içinin bloguna girer; ‘bakalım bugün neler yazmış’ diye .Okur: ‘Annemizi yazmış…İşte yine yaptı hallaçlığını!’ Duygu hallacı o…Üstüne yüklenen onca ağırlıkla basılan, sıkışan duygularını büyük bir ustalıkla havalandırır, kabartır puf puf …Duygu kabarcıkları içine sığmaz, dışarı taşar. Paylaşmak lazım ! Kuzu telefona sarılır. ‘En’ dostunu arar. Ağlar ...
telefonundan sona ben de aaladim esek kuzu :)
Post a Comment