Sen her seyi supurebilirsin sonbahari supuremezsin.
"Yalniz" sa surekli bir son bahari supurur...
Dusunemezsin.
Yanar sobasinda "yalniz"in usuyen bakislari.
Lambasinda karanliga donuk bir isik titrer sonuk sonuk.
Penceresi disina kapanmistir, kapisi icine ortuk.
"Yalniz" bin yil yasar kendini bir anda.
"Yalniz"in nesi var nesi yoksa tumu birdenbiredir.
"Yalniz" bir ordudur kendi colunde.
Sonsuz savaslarinda hep yener kendi ordusunu.
"Yalniz"in sakladigi bir sey vardir.
Boyuna yerini degistirir, boyuna onu arar, biri bulsa diye.
"Yalniz" hem bilgesi hem delisidir kendi dunyasinin.
Ayrica hem efendisi hem kolesidir kendisinin.
Tadini cikaramaz gorecesiz dunyasinda hic birisinin.
"Yalniz" surekli dinleyendir soylenmemis bir sozu.
Sozunde durmasi; yalnizin yalanciligidir kendisine.
Hep yuzune vurur utanci o yuzden kacirir gozlerini gozlerinden.
"yalniz"in odasinda ikinci bir yalnizliktir ayna.
"yalniz" kendi ben'inin sen'idir.
Bir sozde saklanmis yalani, bir gozde okudugundan, bakmaz kendi gozlerine bile.
Her susadiginda o kendi colundedir.
Kendi oykusunu ne anlatabilen, ne de dinleyebilen;
Kendi turkusunu ne yazabilen ne de soyleyebilen.
Bir zamanlar guldugunu animsar da; yogurur huzunun camurlarini avuclarinda.
"Yalniz" aranan tek gorgu tanigidir yargilanmasinda kandi davasinin.
Her durusmasi ertelenir kavgasinin.
"Yalniz" hem kaptani hem de yolcusudur batmakta olan gemisinin.
Onun icin ne sonuncu ayrilabilir gemisinden ne de ilkin.
"Yalniz"in adi okundugunda okulda ya da yasamda,
Kimse burada diyemez ama "yok!" da...
Uykunun duvarinda basladi, onceleri bir toz golgesi sanki sonra bir yumak yun gibi.
Ama simdi iyice goruyor orumcegin agini gun gibi.
"Yalniz" duymus oldugunun sagiri gormus oldugunun korudur.
Olur, olur, oldurur,Oldurur, oldurur olur.
Duyduklarini unutur, duyacaklarini dusunur.
"Yalniz"in adina hic kimse konusamaz.
O kendi kendisinin sanigidir.
"Yalniz" onceden sezer sonra olacaklari...
Paylasacak biri vardir anlatir ona , anlatir, olacaklari olmayacaklari.
Her leke kendisiyle cikar.
Yalnizlik paylasilmaz, paylasilsa yalnizlik olmaz...
OZDEMIR ASAF
Bu kadar güzel bir anlatıma yorum olmaması şaşıtmanın da ötesinde düşündürdü beni!yazılarınızı okuyanlar hiç mi yalnızlık yaşamadılar ya da yaşadıkları derin yalnızlığın korkusundan mı yorum yazamadılar!Çok güzel bir konu!Günümüzde çoğu insanın yaşadığı ve bu yaşanmışlığı yazarak kapatmaya çalıştığı,hatta yalnızlıklarını kendi istek ve seçimi gibi gösterip,eksikliklerini örttükleri yaşam tarzı gibi gösterilmeye çalışılan hastalıklı bir seçim.Affınıza sığınarak deyip yazılarınızı okuyor içtenliğinizi kucaklıyorum,sevgiyle kalın.İsmimi açıklamamamı mazur görün.
ReplyDelete