Annem(4)

Sonra ilk gelen kismete(ki kendisi babam olur), annem cocukken "sumukluuu sumukluuuu" diye dalga gecen babama veriyorlar, zimba gibi, sporcu, hayat dolu ogretmen annemi..
Annem kendisi daha cocuk.
Nasil evlensin de cocuk sahibi olsun derkeeennnn..Dakka bir gol bir, annem evlendikten 9 ay sonra abimi doguruyor.
Annem 19 yasinda abimin annesi oluyor, bu sirada buyukbabam da ayni aylarda ilk ogluna sariliyor.
Abimle buyuk dayim ayni yasta:)))

Babam anneme bir prenses gibi davraniyor(hala da oyle davranir ya), cocuklugundan beri tasidigi tum eksikliklerini gidermeye calisiyor, onu evladi gibi, cani gibi, biricik karisi prensesi gibi seviyor.

2 yil sonra annem tekrar hamile kaliyor ama sorunlu dogum sonrasinda yasadiklari uzuntulu donem onlarin mutluluklarini biraz sekteye ugratiyor.

ikinci cocuklari, kiz olan ikinci cocuklari, dogum anindaki doktor hatasi yuzunden ozurlu kaliyor.Zamanin tibbi sartlari, o zaman anlanamiyor, sonradan ortaya cikiyor ki bu yemyesil gozlu canimin cani kiz cocugu dogum sirasinda beyin travmasi gecirmis, komple sag organlari(ozellikle el ve bacak) islevini goremiyor.

Tam bunu ogrendikleri anda yani dogumdan yaklasik 1 yil sonra annem tekrar hamile kaldigini ogreniyor ve babamla tartismiyor bile.
Direk kurtaj icin masaya yatiyor babamin "nolur bunu da dogur" yalvarmalarina ragmen.

Anneme narkozu yapiyorlar(hisssst! bu arada icerdeki benim haa:)))) annem yari baygin.

Bir telefon geliyor, doktor agir kanamali bir hastaya cagriliyor, sona annem bu bir mesajmidir nedir diye korkuyor ve ben kefeni yirtiyorum:))))