Kartal ve yilan...

Uçabilen en muhteşem avcı kuşlardan biriymis kartal.Sahinlerle akrabaymis.Boylari 1metreye ve agirliklari da 7kiloya ulasabilecek kadar buyuklukte olanlari varmis.Gozlerinin keskinligi sayesinde metrelerce oteden avinin yerini tesbit edebilirmis.Her turlu surungen, tavsan ve hatta maymun yermis kartal. Kaplumbagalari bile yediklerini duydugumda cok sasirmistim; zira ayni kargalarin cevizleri icini acmak icin yuksekten atmalari gibi kartallar da kaplumbagayi guclu penceleriyle metrelerce yukari tasiyip kayalara atarak parcaliyorlarmis yiyebilmek icin.

Doganin dengesi filan tamam ama kartalin bunca savunmasiz hayvani mucadele etmeden bu kadar kolay yiyebilmesi; hem de gorus gucunun sayesinde “oyuna” bir sifir onde baslayarak; bana bu dengedeki buyuk haksizlikmis gibi geliyordu ki kartallarin yilan maceralarini duyunca biraz yuregime su serpildi.

Kartalin yilani yemeye calismasi olum riskini goze almasiymis.Zira ataga gectigi ve avina ulastigi saniyede eger yilan da atak bir hareketle kartala dolanmayi basarirsa buyuk bir yasam mucadelesi basliyormus.
Ya kartal yilani yiyecek yilan icin oyun bitecek...
Ya yilan kartali bogacak kartal icin oyun bitecek...
Veyahut da es zamanlama ile kartal yilani parcalamaya basladigi anda yilan can havliyle kartali bogacak ve ikisi icin de oyun bitecek...
Bu ucuncu mizanseni bir figur olarak yaptiklarini ve ne kadar hayran kaldigini anlatiyordu bir arkadasim gecenlerde...

Figurde yilan kartala sarilmis olanca gucu ile, kartalin da gagasi yilanin etine saplanmis ve ikisi de olmus.

Boyle bir figuru neden yaparlar ki diye dusundum kendi kendime; ve arkadasim bu figure neden bu kadar hayran kalmisti...

Bir sembol olmaliydi bu figur; ne bileyim belki cesaretle onurun savasi belki de yasamla olumun ic iceligi gorsellestirilmek istenmisti...

Bunlari dusunurken resmetmeye calistim figuru yarim yamalak ve o sirada anladim;

Herseyin aslinda ne kadar basit oldugunu...

Sadece her kusun degil; her yilanin da etinin yenmeyecegini...