(Lutfen tanriya inanmiyorsaniz ve/veya bu yazdiklarim ikinci cumleden sonra sacmasalak gelirse size gerisini okumayin.artik yaradana inanmak veya inanmamak konusunda radikaller oldugunu biliyorum.size saygi duyuyorum.yaradana inanmiyorsaniz okumayin lutfen.gozlerinize yazik.paylasamadik bu seferlik demektir; sadece bu seferlik, belki baska bir boyutta baska seyler paylasiriz:)
Bence almak lazim verilen mesaji zaman zaman hayatimizda:)
Yaradana inanirim hem de tam gonlumun icinden.
Bir tek yaradana degil; ona kendi varligima once ve tum yarattiklarina saygiyla hem de derin sevgiyle inanirim.
Tum dinlerin cikis sebebinin; ortalikta karmancorman kaos olmamasi ve insanlarin guzellige cekilmesi icin ciktigina ve bu sebeple olusagelip gelistigine inanirim.
Dini inancim;
HEPSI!
iyilige cagiran her dine inanirim.cunku bir tek tanriya inanirim.(tanri yazdiktan sonra apostrof koymadigimda tanrinin bana kizmayacagini bilecek kadar severim ve guvenirim)
Ibadetim;
SIFIR!
tapinmaya inanmam cunku benim inandigim tanrim benim ona kosulsuzca tapinmami istemez; benim inandigim ve tanidigim tanri icraat ister, sadece ona ve butunundeki iyilige inanmami ve cok iyi yurekle tekamulumu tamamlamami ister.
Tek dogru ve iyi sey; dogru ve iyi bir insan olmamdir!
Her anlamda!
Ben sadece yasayarak ibadet ederim.
Ben onunla dostum; cunku ben zaten iyi yurekli olmaya calisan bir insanim, capim enim elverdigince kosullarimca iyiligi yasamaya yasatmaya ve KOTU ye aktif bir sekilde engel olmaya calisiyorum.
O nunla sohpet edebilmeyi cok isterdim yalniz bu arada!!!.O kadar cok isterdim ki soyle bir on dakika sohpet edebilmeyi onunla:)
bazi elestirilerim de olacakti ona almadigi bircok onlem icin.Belki alacagim yanitlar neden oldugunu anlamami saglayacakti.
Yanlislikla su anda bloguma girmis olan koyu ibadet inancli bazi insanlar "hasa tobe! ne diyor bu kafir!" demis olabilir.Pardon onlarin da kalbini kirdiysam ama;
biraz da onlari "yaradanin sakaci ogreten yanini anlamaya" davet etmek istiyorum.
Davetimi reddettiyseniz lutfen kapatin sayfami.
Asil soyleyecegim suydu; boyle bazen derin depresyonda yokoluyoruz; sanki butun dunya ustumuze geliyor gibi geliyor ya.. Hani hassas zamanlarimiz oluyor; sanki dunyanin agirligi omuzlarimizdaymis da bir adim daha atsak butun dunya cokecekmis gibi...
Sonra kel alaka bir sey geliyor basimiza "yuf yafu son zamanlarda basima gelenler pismis tavugun basina gelmedi" demek de mumkun; veyahut "yav, aslinda nasil sorunlarim olabilirmis, sukurler olsun cozebilecegim sorunlarim var" demek de.
Secim bizim.
Ben sectim.
Hassas bir donemden geciyorumDUM idim.. dim.. imm.. mmmm.... (yine) yasamsal olarak, yazilarimdan da anlasilabiliyordur; dostlarim anliyor zaten.
Yanliz bu sefer fazla agir geldi galiba.
Yaradan kozmik sakacilari ile bir gun (yani dun) KOR etti beni!!!
ALDIM KABUL ETTIM!
Kendime gelecegim; hem de derhal:)) amanin o ne ya; baktigim seyi goremedim, telefonuma gelen sms i bile okuyamadim...
Sorunlar olsa da kor degildim aslinda ne guzeldi; ama olsaydim nasil duyumsanacagini gordum!
Bu neydi ki aklimdaki ve karsimdaki sorunlar; bedensel ve zihinsel islevleri oldugu muddetce insan yavrusunun halledemeyecegi cozemeyecegi bir sorun var mi olum olmadikca?
Yok!!!
ee? daha ne offleyip pofluyoruz degil mi?
farkimiz aklimizin olmasi di mi; hem de biz daha da farklilarin; dag gibi yuregi olmasi degil mi!!!
KENDImi hatirladim ve KENDIME GELDIM.
HOSGELDIM.
gozunu kulagini ayagini kaybetmek degilki asil kayip....
ReplyDeleteasil kayip yuregini kaybetmek aklini yitirmek bu ikisini kaybetmedigi surece insanoglu tum kayiplarin ustesindende gelir kendinede gelir kimisinde uzun surer kimisinde kisa bi sure ama sonucta..... hep hosgelir :)
Yazdıklarını okuyunca -yaradanla arandaki samimiyetini-şu hikayeciğe benzettim,paylaşmak istedim..
ReplyDeleteHz. Musa yolda bir çobanla karşılaştı. Çoban; “Ey Allah’ım neredesin” diyordu. “Senin kulun olayım, elbiseni yıkayayım, çarığını dikeyim, elini ayağını öpeyim.” Musa, “Kime söylüyorsun bu sözleri?” diye sordu. “Bizi yaratan Allah’a.” “Bu ne küfür dolu sözler, bu ne küstahlık. Allah böyle kulluk kabul etmez. Sen amcan ya da dayınla konuştuğunu mu sandın?” Musa’nın bu sözleri karşısında, çoban çok mahcup ve pişman bir halde; “Ey musa söylediklerime pişman ettin beni.” dedi. Sonra oradan hızla çöllere doğru uzaklaştı. Bunun üzerine vahiy geldi; “Senin görevin ayırmak değil, birleştirmektir. Ama kulumu benden ayırdın. Onun için doğru olan, senin için doğru olmayabilir. Ona bal olan sana zehir olabilir. Biz dile değil, cana bakarız. Aşıklar her solukta farklı yanarlar.” Musa hemen yola düşüp o çobanı aramaya başladı. Onu bulunca; “Gönlüne ne gelirse söyle. Söylediklerime aldırma, çekinmeden çöz kalbinin dilini.” dedi. Ama çobanın hali değişmişti artık; “Ben eski ben değilim, ondan geçtim artık.” Mesnevi’den
ablacim biliyorum bu anlattigini...
ReplyDeletesen bana hayatimiz boyunca, bedensel eksiklik olsun da olsun bos ver yeter ki yureginden 2 tahta eksik olasini gosterdin.
Seninle "sakat sakat" diye alay ederlerken cocuklar biz cocukken donup dimdik "sen de kafadan sakatsin" dedin insanlara.Bu sirada beni tutuyordun gidip onlari da dovmeye calismayayim diye.
sen ablamken kendimi cok zengin hissediyorum.
Senden bircok sey ogrendim.
bir de vaz gectigim hayallerim yazima seni yazacaktim, icim kotu oldu, vazgectim itiraf ediyorum.
Ben 9-10 yasima kadar, senin son ameliyatina kadar seninle el ele bahcede kosmayi hayal etmistim.
Bir gun mutlaka olacakti biliyordum.
Olmadi.
Vazgectim.
sevgili anonymus;
ReplyDeletebu hos alinti icin tesekkur ederim.
dostlukla
Sevgili Gulteinen ve O'nun sevgili Ablası,gerçi ikinize özel sayılabilecek bir yazışma ama okuduğumda çok duygulandım.Görüyorum ki yürekleriniz kanat-kanada vermiş birlikte uçuyor sizin.Bu güzelliğinizi hiç bir şey bozamasın.
ReplyDeleteSevgiler
ağzına eline sağlık. ben de aynen böyle düşünüyorum :) gerisi ne düşünür hiiç umursamıyorum..
ReplyDeletesevgili hep, sevgili denizanasi...
ReplyDeletesicak duygulari paylasabilmek adina alenen yaziliyor bunlar degil mi?
tesekkur ederim "paylasanim" oldugunuz icin...
dostlukla