Yargisiz infaz konusu.

Biz bayiliriz hepimiz birer yargi merkezi olmaya, kucuk birar yargicizdir hepimiz.
Cevremizde devamli cozumlenmemis kordugumler arariz adeta, ancak bu kendi kordugumlerimizden kactigimiz an dir.

Baskasini infaz etmenin inanilmaz lezzeti!

Bu bilincsiz varolustur!

Evrenin zakasini goz ardi ederiz, tum olumsuz duygularimizi giyer, herseyin gorundugu gibi oldugu konusunda kendimizi onaylar, bununla da kalmayip ortak eylem moduna gecerek bir infaz heyeti olustururuz kendi kucuk capimizda.

Onaylanmak, insanin kendisini hakli hissetmesi icin duymasi gereken onemli bir duygudur cunku.


Kapinin arkasina bakmayiz, yargilama olasiligi konforumuzu kaciracaktir kapiyi acip iceriyi koklamak.

Gozumuzun gorduguyle, gonlumuze bas vurmadan agzimizla yorum yapmisizdir.Daha da guclendirmek icin daha da cok konusur agzimiz.Yargilarken kendimizi daha da ustun gormekte, sanal bir gucle donanmaktayizdir.

Hepsi sanaldir oysa.

Gercek olan yargisiz adalettir.

O, yasamdaki her seyi farketmemizi mumkun kilan ve olumsuz duygularimizin isin icine karismadigi bir farkindalik halidir.

Yargisiz adalet anlayis ve sevgiyi dogurur.

Karsidakine aciklama cesaret ve olasiligi verir.

Eger bencil aklimiza gonlumuzun arkadaslik etmesiyse amacimiz,anlasilmaz gorunen olaylari bile yargilamaktan vaz gecmeliyiz.

Gucumuzu, aklimizda gezecegimiz senaryolardan degil, gonlumuze kulak veren gozumuzun gordugu gercek oykulerden almaliyiz.
Bir de kapiyi acip arkasina bakmaliyiz.