Abim

Benden 4 yas buyuk abim ben buyurken benim idolumdu.
Biz ikimiz de ilkokuldan sonra Izmir'de farkli okullar kazanmistik ve yatili okuyorduk, memur bir aileydik, annem babam ve ablam Bergama'da yasiyorlardi.

Hazirlik sinifina basladigimda ben, ailemiz Izmire tasinana kadar, her hafta sonu Bornovadan Guzelyaliya kadar gelir beni alirdi abim, Bergamadaki evimize giderdik. Her Pazar da tekrar Bergamadan yola cikardik, abim beni tekrar Guzelyaliya birakir kendisi Bornovadaki okuluna donerdi.
Dusunuyorum da, aslinda o da liseli bir cocukken baya sahip cikmis bana.

Abime hayrandim.Hep onun gibi olmaya calisirdim.
Akademik basarilari, esprituelligi, sosyalligi beni hayran birakirdi.
Hep onu taklit etmeye calisirdim.

Ben ortaokul yillarindayken abim AFS sinavini kazanip 1 yil Amerika' da okumaya hak kazanmisti.Liseyi bitirdigi halde bir yil da Amerika'da lise son okuyacakti.
Ayni yil universite sinavina girip universiteyi de kazandigi icin Dis hekimligi fakultesindeki kayit hakkini bir yil dondurmak zorunda kalmistik.

Amerika'da oldugu bir yil boyunca onu cok ozlemistim, bir kolum kopmustu sanki dort gozle donusunu beklemeye basladim.Annem "zeytin gozlum" sarkisini calip calip aglardi, ben de odama gidip gizlice aglardim.
Tabi o zamanlar 80li yillarin basi, bilgisayar yok internet yok e mail yok... telefon bile ayda bir filan.. Arada bir normal posta ile abime Girgir dergisi gonderiyorduk. Onu cok ozlemistik hepimiz bizi gulmekten kirip geciren neseli aile uyemizi...

Amerikadan dondugunde bir degisik bulmustum onu; belki buyumustu onun icin degismisti, belki ailesinden uzakta gecirdigi bir yil onu olgunlastirmisti biraz ice kapatmisti.. Belki ben hala cocuktum o genc olmustu..Bilmiyorum; o yastaki aklimla pek hatirlamiyorum ama daha sakin daha dingin daha sessiz olmustu.Biraz uzaktik artik.
Ben hala onun gizli hayraniydim ama; yine hep onun gibi olmaya calisiyordum..

Sonra universiteyi kazandim, kayit yaptirmak icin annemler abimle birlikte beni Istanbula yolladi.Teyzemlerde kalacak, kayit yaptiracak, yurt isimi halletmeye calisacak, biraz da gezecektik.
Kucuk bir baba gibiydi benim icin bu sefer.
3-4 gun boyunca hem isleri hallettik hem de inanilmaz eglendik; bir otobusten inip digerine biniyorduk, abim bana caktirmadan kaybolursam ne yapmam gerektigini, korkmamam gerektigini ogretmeye calisiyordu.
Soyledigi bir seyi hic unutmam, hala bu bilgiyi kullanirim :"Kayboldugunu dusunuyor veya hangi semtte oldugunu anlamak istiyorsan hemen bir bankanin sube ismine bak, sana nerede oldugun konusunda ip ucu verecektir" demisti.

Beyazita gittik, kapalicarsiyi gezdik, sahaflar carsisinda saatler harcadik, okulumu gezdik, Dolmabahce sarayina gittik... oradaki birkac gunumuz boyunca Istanbul kazan biz kepce karis karis gezdik her yeri..

Sonra o da buyudu ben de buyudum, abim Dis hekimi oldu, evlendi, aslan gibi bir oglu oldu.
Bu sirada yavas yavas benim her firsatta Izmire gitmelerim azaldi, daha az ve sadece uzun yaz tatillerinde gorusebilmeye basladik.Uzun blok zamanlar gorusemiyor, arada gorusemesek de bazen derin fikir catismalarina giriyor, ikimiz de inat yapiyor yine bir sure bu sefer kizginliktan gorusmuyor, ama gorustugumuzde ise biraktigimiz yerden baslayabiliyorduk.

Universitenin son yillarinda ben Ihracatci bir firmada part time calismaya baslamistim, arada yurt disi seyahatlerim oluyordu.Abim de uzun bir uzmanlik egitimi icin Hollandaya gitmisti.Tesaduf bu ya benim tam o donemde Hollandaya is seyahatim oldu, abimle benim Amsterdam merkez tren istasyonunda Turk filmi gibi birbirimize kavusma sahnemiz vardir ki aklima gelince hala tuylerim diken diken olur.

Simdi hayat bizi kendi dertlerimize savurdu.Araya binlerce kilometre mesafe koydu.Abimle sadece yaz aylarinda birkac gun gorusebiliyoruz, o da o yil sansliysak.

Ama ben biliyorum.

Hep oldugu gibi yine bir gun bulustugumuzda biraktigimiz yerden baslayacagiz.