Benim Minum um

20 yasindan sonra dostluklarin yasi farketmiyor.
Ya da yasamla ilgili temel konularda herkes kendi dogrularini ciziyor belki de; sonrasinda da sadece tek fark az tecrubeli, daha tecrubeli daha daha daha tecrubeli seklinde oluyor.
Ilginc olan su ki tecrube yasla gelmiyor.
Hayat ve size verdikleri ile ilgili.
Hayatin size verdikleri ve vermedikleri.. ayrica sizin o verilen ve verilmeyenlere karsi gosterdiginiz tepki.
Bi suru insan vardir der ki " 50 yasindayim ama 25 yasinda bir suru arkadasim var".
Kimileri catlar der bunlara, "hala olgunlasmamis, heralde gencligini yasiyo elalemde acayip bir insan yani".
Bazilari da der ki "40 yasindayim ama samimi arkadaslarimin cogu 70in uzerinde"
Bunnara da kesin "yaziikkk ruhu eskimis, potansiyel depres..."
derler.derler.
elalemin agzi torba diil ki buzesin...
Ben ikisini de yasiyorum, 41 yasindayim ama dostum diyebilecegim 20 ile 85 arasinda bilimum insanlarim var hayatimda.
Biri minum.
benim MINUM um.
72 yasinda.
Bana hayatimda ilk kez Minum Gulteinen Enkelini(Beni altin kalplim) diyen kisi.
Abim babam dostum arkadasim beraber geyik yaptigim neselendigim simardigim, kilometrelerce otede olmasini biliyor olmama ragmen ve aylarca gorusmeyebilmemize ragmen ilk "naber" den sona hep kaldigimiz yerden baslayabildigim benim Minum um.
Bu yaz gorusemedigim ozlemimin bir dag gibi kabardigi, yasi babamin yasinda biricik dostum.
Yazar dostum.
Kalemine guvendigim, yazdiklarini belki binlerce kez okudugum.
Milyonlarin sevdigi.
Hep okudugumda "tuh be bende bu kalem gucu olsaydi ben yazsaydim" diye bir de kiskandigim.
Ama iste benim Minum um, herkesin bisiysi, babasi, patronu, milyonlara malolmus yazari, abisi, erkek kardesi, kocasi, iki tane bocukun dedesi....
ama bir tek benim MINUM um.
hehehhe

Benim Minum um.